Op 19 juni heeft de vereniging een wandeling door Delft georganiseerd. Het accent lag daarbij op hoe de Joodse bevolking in Delft zich ontwikkeld heeft. Ook ten tijde van de 2de wereldoorlog.
Het verzamelpunt was de synagoge in Delft. Daarnaast was het ook mogelijk om gezamenlijk daarheen te fietsen. Ik had samen met 3 andere wijkbewoners kozen voor deze laatste optie. Lekker met zijn 4en op de fiets. Lekker kletsend onderweg. Leer je op deze manier ook weer andere wijkbewoners kennen.
Uiteindelijk bleken we met zijn 7en te zijn. Onze “reisleider” was een oud-leraar van het CLD. In de synagoge begon hij zijn verhaal. Een verhaal over hoe het aantal joodse mensen door de jaren heen gestaag groeide, hoe ergens rond 1850 de synagoge ontstond. Daarnaast aandacht voor de 2de wereldoorlog. Waarbij aandacht was voor Joodse mensen in het verzet. Over hoeveel joodse mensen tijdens de 2de wereldoorlog naar het oosten vervoerd zijn om nooit meer terug te keren. In en in triest allemaal.
Liefst 142 mensen uit Delft, tig en tig joodse mensen uit andere steden in de wereld tot een totaal van rond de 6 miljoen mensen.
Indrukwekkend was het verhaal dat men nog steeds poogt de namen van alle gevallenen te achterhalen. En dat men ter nagedachtenis stenen met een messingbovenkant van ca 10 x 10 cm in het straatbeeld integreert op plekken waar die mensen als laatst gewoond hebben (dit noemen ze struikel stenen).
Wereldwijd zijn er daar intussen rond de 100000 stenen in het straatbeeld van de verschillende plaatsen geïntegreerd. In Delft ca 90.
Ook was er aandacht voor de synagoge zelf. Een mooi gebouw eenvoudig van opzet en interieur. Wel met een mooi gekleurd raam. En met 3 perkamenten rollen waaruit tijdens de kerkdiensten voorgelezen wordt. Dat laatste gaat niet zomaar. De rollen moeten op een speciale lessenaar uitgerold worden.
Na dit interessante droevige verhaald over de Joodse geschiedenis in Delft zijn we een wandeling gestart. Een wandeling die ons langs een aantal huizen leidde waar Joodse mensen gewoond hebben die in het verzet gezeten hebben en/of die niet meer teruggekomen zijn. Bij diverse van deze huizen konden we de met messing beklede struikelstenen zien met de namen van Joodse mensen daarop die tijdens de oorlog overleden zijn. Één persoon uit het verzet wil ik noemen, dat was Kees Chardon. Hij heeft tot het laatst geprobeerd mensen te redden. Helaas heeft iemand zijn naam op een gegeven moment moeten noemen en is hij daarna opgepakt om niet meer terug te keren.
Voor we het wisten, waren we meegesleept door deze geschiedenis een paar uur verder. En werd ter afsluiting van deze wandeling met een stukje Delftse geschiedenis een drankje met een hapje ingenomen op de Beestenmarkt.
Dank aan de commissie die dit georganiseerd heeft en aan onze reisleider!
